مشت اول ده یورو!

من کلا آدم خشنی نیستم، در کل زندگی‌ تعداد دعواهایی که در کوچه و خیابون کردم به تعداد انگشت‌های یک دست هم نمیرسه، اما خوب دو موردش رو یادم میاد، یک بار توی خیابون بود که یک نفر گیر داد و بحث بالا گرفت و بعد هم چهار پنج نفری ریختند سرم و تا جا داشت خوردم، من هم اون وسط یقه یک نفر را گرفتم و مشت‌هایم را حواله بینی‌ مبارکش کردم، شکست! اما خوب تا جا داشت خوردم.

 یک بار دیگه هم با یکی‌ از بچه محل‌ها بود، آنقدر روی مخم رفت و رفت و اعصاب من رو لگد کرد که در جواب دستی‌ که روی سینه‌ام گذاشت و هل داد یک مشت دوباره حواله بینیش کردم، این مشت‌های من بینی‌ رو خوب هدف میگیره! اما خوب فکر می‌کنم برای تمام مدت عمرم این آمار بدی نیست، بعضی‌ وقتها حتی از دعوا هم اجتنابی نیست، اینکه اگر نخواهی هم مجبورت می‌کنند.

دیشب به همراه یک دوست ایرانی‌ و همسرش و یک دوست استرالیایی به یک بار ایرلندی رفتیم، همسر این دوست استرالیایی ما خواهرزاده صاحب بار هست. ایرلندی‌ها دو خصلت بارز دارن که در تمام دنیا معروفشان می‌کند، اول اینکه در نوشیدن الکلیجات همتا ندارند، دوم اینکه جوان‌هایشان خوب دعوا می‌کنن. ایرلندی‌ها هم در کّل دنیا پخش و پلا هستن، مثل ایرانی‌ ها!

مشغول بیلیارد بازی‌ کردن بودیم، همه چیز خوب بود، چند پسر هلندی کمی‌ اونطرف تر ایستاده بودند، از همون اول هم معلوم بود یک جای کارشون می‌لنگید، دری وری می‌گفتند و متلک میپروندند. اما خوب ظاهرا یک جا صبرشون تموم شد و بلند شدن، نزدیک اومدن، دوستم داشت نشونه گیری میکرد و چند بار چوب بیلیاردش رو عقب و جلو برد... که یکی‌ از اونها چوب رو از پشت گرفت و هٔلش داد. دوست من هم برگشت و پرسید که مشکلی‌ دارند و همین کافی‌ بود که بهانه لازم برای دعوا رو به اونها بده، اما خوب دوست استرالیایی من سریع وارد ماجرا شد. پسر هلندی که از همه قلدرتر به نظر می‌رسید در جواب دوست من که پرسید مشکلش چیه فقط به تکرار یک جمله بسنده کرد؛ "اینجا کشور منه، هر کاری که بخوام می‌کنم"، همه چی‌ برای رد و بدل شدن مشت اول آماده بود، دوست استرالیایی من سعی‌ داشت که آرومش کنه و شاید سی‌ بار پشت سر هم این جمله رو با صدای بلند تکرار کرد؛ "من از تو می‌خوام آروم باشی‌ و گوش کنی‌، من از تو می‌خوام آروم باشی‌ و گوش کنی‌"، اما خوب اثری نداشت، دستش رو گذاشت روی سینه پسر هلندی و با صدای خیلی‌ بلند بهش گفت. "تو الان توی بار ایرلندی‌ها هستی‌ و اگه میخوای‌ از بارم بیرون نندازمت، همین الان خفه میشی‌". دو تا محافظ‌های بار هم اومدن و کنار دوست استرالیایی ایستادن. یهو ساکت شد، دوست استرالیایی با آرامش ادامه داد، همه اینجاییم که آخر هفته رو خوش بگذرونیم، ۴ تا آبجو براشون سفارش داد، دستی‌ به پشتش زد، دوست ایرانیمم همینطور. یجورایی همه آروم شدن و دست دادن و سعی‌ کردن که کول باشن، دوباره برگشتن سر بازی.

در تمام این مدت من لیوان آبجو در دست روی چهار پایه نشسته بودم و داشتم فکر می‌کردم که اگه دعوا شد همینجا بشینم و نگاه کنم یا اینکه بلند بشم و بینی‌ اون کچله رو هدف بگیرم! همسر دوستم هم کنار من نظاره گر بود.

حالا اینکه ما همه‌‌جا غریبیم و در غربت بماند، که نه مشکل اینجا که مشکل اونجا هم بود!

اینکه این موهای سیاه، سر سبز میدهد بر باد هم بماند!

اینکه اینها نژاد پرستی‌ در ذاتشون وجود داره حتی با تمام ژست آزادی اجتماعی و روشنفکریشون هم بماند، (نه اینکه ما ایرانی‌‌ها نیستیم البته!)

پی‌ نوشت یک: شاهدش هم همین بغل، دیشب این آهنگ ناخوداگاه اومد توی ذهنم، راکی درونم داشت بیدار میشد و می‌خواست با مشت بزنه تو بینی‌ دراگو!

 پی‌ نوشت دو: بابای من هم مثل خودمه، با قطعیت می‌تونم بگم اگه که من دو بار در زندگیم دعوا کردم بابای من یکبار هم با کسی‌ دعوا نکرده، نوجوون که بودم بابام یه دفعه بهم گفت، هیچ وقت دعوا نکن حتی اگه کسی حقت رو خورد فیزیکی‌ باهاش  درگیر نشو، اما اگه این اشتباه رو کردی یا حقت رو بگیر، یا مثل مرد بایست و کتک بخور.